Select Page

οστεοπόρωση

Tι είναι η οστεοπόρωση;

Η οστεοπόρωση είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις των οστών, η οποία χαρακτηρίζεται από την απώλεια της οστικής πυκνότητας. Τα οστά που προσβάλλονται γίνονται ιδιαίτερα εύθραυστα και επιρρεπή στα κατάγματα. Η ευθραυστότητά τους είναι αποτέλεσμα της αύξησης των οπών στο σπογγώδες  τμήμα του οστού. Έτσι, ένας ασθενής έχει οστεοπόρωση, όταν ξεπερνά το όριο -2,5 στην μέτρηση της οστικής πυκνότητας με τη μέθοδο DEXA.

 

Ποιοι προσβάλλονται συνήθως από την οστεοπόρωση;

Η οστεοπόρωση συνήθως προσβάλλει το γυναικείο φύλο μετά την εμμηνόπαυση, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι ωοθήκες δεν παράγουν πλέον οιστρογόνα. Εστιάζοντας σε στατιστικές μελέτες, είναι αρκετά συχνή στις γυναίκες, αφού μια στις τρεις γυναίκες εμφανίζει οστεοπόρωση. Φυσικά, μπορεί να εμφανιστεί και σε άνδρες προχωρημένης ηλικίας, ακόμη και σε νεαρότερους ασθενείς.

 

Ποια είναι τα αίτια και οι προδιαθεσικοί παράγοντες της οστεοπόρωσης;

Εκτός από τη μείωση των οιστρογόνων στις γυναίκες και των ανδρογόνων στους άνδρες μετά την έκτη δεκαετία, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνισή της. Ειδικότερα, οι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες εκδήλωσης οστεοπόρωσης είναι οι κάτωθι:

  • Χρόνια λήψη φαρμάκων (κορτιζόνη, ινσουλίνη κ.ά.)
  • Οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης
  • Μειωμένη οστική μάζα σε ασθενείς με μειωμένη πρόσληψη ασβεστίου
  • Δυσανεξία στη λακτόζη
  • Κοιλιοκάκη
  • Επεμβάσεις στο γαστρεντερικό σύστημα
  • Φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου
  • Χαμηλός δείκτης μάζας σώματος (ΒΜΙ <20)
  • Κάπνισμα
  • Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
  • Έλλειψη άσκησης
  • Διατροφή φτωχή σε ασβέστιο και βιταμίνη D
  • Αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα, ερυθηματώδης λύκος)
  • Υπερπαραθυρεοειδισμό
  • Πρωτοπαθή υπερασβεστιουρία

 

Οστεοπόρωση & Συμπτώματα

Η οστεοπόρωση δεν εμφανίζει κάποιο συγκεκριμένο σύμπτωμα που να κινητοποιεί τον ασθενή. Η απώλεια της οστικής μάζας πραγματοποιείται σταδιακά χωρίς να εμφανίζεται κάποιο σύμπτωμα, μέχρι να συμβεί το πρώτο κάταγμα. Συνήθως τα οστεοπορωτικά κατάγματα αποτελούν και την πρώτη ένδειξη οστεοπόρωσης. Εκτός από τα κατάγματα, σε προχωρημένα στάδια μπορεί να εκδηλωθεί με συμπτώματα όπως απώλεια ύψους, πόνο στην πλάτη, αλλαγές στη στάση του σώματος κ.ά.

Με ποιον τρόπο πραγματοποιείται η διάγνωση;

Ένας πλήρης εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος είναι απαραίτητος για τον καθορισμό των προβλημάτων που οδήγησαν τον ασθενή στην οστεοπόρωση, ώστε να εξασφαλιστεί η κατάλληλη και πληρέστερη θεραπεία του.

Πιο συγκεκριμένα, ο διαγνωστικός έλεγχος περιλαμβάνει εξετάσεις όπως:

  • Απορροφησιομετρία ακτίνων Χ για τη μέτρηση της οστικής πυκνότητας DEXA
  • pQCT
  • Ορμονολογικές εξετάσεις
  • Αιματολογικές εξετάσεις (επίπεδα ασβεστίου και φωσφόρου, επίπεδα βιταμίνης D, αλκαλική φωσφατάση ορού κ.ά. )
  • Ασβέστιο ούρων 24ωρου

 

Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για την οστεοπόρωση;

Η οστεοπόρωση δεν αποτελεί νόσο, οι θεραπείες στοχεύουν στην επιβράδυνση της απώλειας της οστικής πυκνότητας και την πρόληψη των καταγμάτων. Σημαντικό ρόλο στη θεραπεία παίζει η συχνή άσκηση, η υγιεινή διατροφή και η αποχή από καταχρήσεις.

Συμπληρωματικά, ο θεράπων ιατρός χορηγεί συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D, αλλά και ειδική φαρμακευτική αγωγή για την οστεοπόρωση, λαμβάνοντας υπόψιν την αιτία που την έχει προκαλέσει και την ηλικία, ενδέχεται να χορηγηθούν διφωσφονικά, δενοσουμάμπη, τεριπαρατίδη, SERM,  αναστολείς σκληροστίνης κ.ά.

 

Πώς μπορεί να προληφθούν τα κατάγματα σε ασθενείς με οστεοπόρωση;

Σημαντικός παράγοντας για την πρόληψη των καταγμάτων είναι η έγκαιρη διάγνωση της οστεοπόρωσης. Απαραίτητη είναι η εξέταση των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών τα πρώτα πέντε χρόνια και γενικότερα οι γυναίκες άνω των 65 ετών θα πρέπει να πραγματοποιούν συχνά εξετάσεις, μέσω των οποίων θα ελέγχεται η οστική τους πυκνότητα.

Σε ασθενείς με διαγνωσμένη οστεοπόρωση, η υγιεινή διατροφή και η επαρκής πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D λειτουργούν ως μέτρα πρόληψης. Επιπροσθέτως, κάποιες αλλαγές στις καθημερινές συνήθειες όπως η άσκηση, η διακοπή καπνίσματος και η αποχή από το αλκοόλ, συμβάλλουν στη μείωση των πιθανοτήτων να εκδηλωθεί κάποιο οστεοπορωτικό κάταγμα.

 

Εάν η οστεοπόρωση υποβαθμίζει τη ζωή σας και περιορίζει τις καθημερινές σας δραστηριότητες, απευθυνθείτε στον έμπειρο Χειρουργό Ορθοπαιδικό- Τραυματιολόγο Νικόλαο Κωνσταντίνου. Ο ιατρός έχει ασχοληθεί εκτενώς με την οστεοπόρωση, καθώς και με άλλα μεταβολικά νοσήματα των οστών, γεγονός που τον καθιστά τον πλέον κατάλληλο. Επικοινωνήστε μαζί μας και κλείστε το ραντεβού σας.

Πιο επιρρεπές στην εμφάνισή της είναι το γυναικείο φύλο και ειδικά οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες άνω των 50 ετών.

Οι παράγοντες κινδύνου της οστεοπόρωσης είναι οι παρακάτω:

  • Ηλικία
  • Κληρονομικοί παράγοντες
  • Αυτοάνοσα νοσήματα
  • Καταχρήσεις (κάπνισμα και αλκοόλ)
  • Έλλειψη σωματικής δραστηριότητας
  • Μακροχρόνια αγωγή με κορτιζόνη, ινσουλίνη κ.α.
  • Διατροφή ανεπαρκής σε ασβέστιο και βιταμίνη D κ.ά.
  • Κλινοστατισμός

Η οστεοπόρωση συνήθως δεν εμφανίζει συγκεκριμένα συμπτώματα και διαγιγνώσκεται μετά από ένα κάταγμα στο ισχίο, στα άκρα ή στην σπονδυλική στήλη. Η απώλεια ύψους πάνω από 6 cm συχνά δηλώνει οστεοπόρωση .

Η διάγνωση της οστεοπόρωσης πραγματοποιείται μέσω διαγνωστικών εξετάσεων. Πιο συγκεκριμένα, πραγματοποιούνται αιματολογικές εξετάσεις και απορροφησιομετρία ακτίνων Χ, μια εξέταση που μετρά την οστική πυκνότητα στην ΟΜΣΣ ή στο ισχίο  .

 

Οι θεραπευτικές μέθοδοι της οστεοπόρωσης στοχεύουν στην αναχαίτιση της οστικής απώλειας και στην ισχυροποίηση του σκελετού, μειώνοντας την πιθανότητα καταγμάτων. Το θεραπευτικό πλάνο είναι εξατομικευμένο, βασισμένο στις ανάγκες του ασθενούς και περιλαμβάνει:

  • Καθημερινή άσκηση μικρής έντασης
  • Υγιεινή διατροφή
  • Διακοπή καπνίσματος και κατανάλωσης αλκοολούχων ποτών
  • Συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D
  • Ειδική φαρμακευτική αγωγή για την οστεοπόρωση
  • Φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας που προκάλεσε την οστεοπόρωση

Η καλύτερη θεραπεία εξατομικεύεται για κάθε ασθενή και εξαρτάται από την ηλικία , τα συνοδά νοσήματα και την απαίτηση για συμμόρφωση στην αγωγή.  Αποτυχία της θεραπείας και ανάγκη τροποποίησης της αγωγής υποψιαζόμαστε όταν εμφανίζεται κάταγμα χαμηλής βίας σε ασθενή υπό αγωγή ή οι απεικονιστικές και εργαστηριακές εξετάσεις επιδεινώνονται χρόνο με τον χρόνο.

Όταν επιτευχθεί ανάταξη της οστικής απώλειας με επαναφορά των τιμών οστικής πυκνότητας στα φυσιολογικά για την ηλικία και την σωματική διάπλαση επίπεδα και εφόσον δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι ,μπορούμε να διακόψουμε την αγωγή, κάνοντας ένα διάλειμμα για κάποια χρόνια, με τακτικούς όμως εργαστηριακούς ελέγχους για να αποφύγουμε υποτροπή ή κατάγματα.