Σπονδυλική Στένωση

Η σπονδυλαρθροπάθεια της Σπονδυλικής Στήλης σε συνδυασμό με υπερτροφία των αρθρώσεων και των μαλακών μορίων της περιοχής καταλαμβάνει σταδιακά περισσότερο χώρο στον νωτιαίο σωλήνα πιέζοντας και παρεκτοπίζοντας τον νωτιαίο μυελό και τις ρίζες.

Εάν συνυπάρχει στενός σπονδυλικός σωλήνας εκ κατασκευής τότε από την μέση ηλικία η αλλοιώς μετά τα 60 έτη παρουσιάζεται πόνος μετά την βάδιση ή με την παρατεταμένη ορθοστασία που επεκτείνεται στα πόδια και δημιουργεί περιορισμό της απόστασης που μπορεί να βαδίσει ο ασθενής πριν υποχρεωθεί να καθίσει έστω και για λίγο.

Αφού κάτσει δύναται να βαδίσει για αντίστοιχο διάστημα. Αυτή η βασανιστική κατάσταση καλείται Νευρογενης Χωλότητα και παρουσιάζεται σαν προοδευτικά επιδεινούμενη μείωση της απόστασης που μπορεί να βαδίσει ο ασθενής πριν κάτσει.

Συχνά υπάρχουν κράμπες και μυική ατροφία ή αδυναμία. Στα αρχικά στάδια η ειδική φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με επισκληρίδειο θεραπευτική έγχυση βελτιώνει τον ασθενή ,σε πιο προχωρημένη παθολογία απαιτείται ανακουφιστική πεταλεκτομή και ενίοτε σπονδυλοδεσία. Μετά την επέμβαση οι ασθενείς αντιλαμβάνονται άμεσα την διαφορά και σταδιακά βελτιώνουν την κινητικότητα τους και την ζωή τους.

Όταν η στένωση εντοπίζεται στον αυχένα τότε προκαλείται μυελοπάθεια που εκφυλίζει τον νωτιαίο μυελό και οδηγεί σε αδυναμία των άνω άκρων και διαταραχές βάδισης από επηρεασμό των κάτω άκρων . Εδώ η θεραπεία είναι άμεση χειρουργική αποσυμπίεση και σταθεροποίηση της Αυχενικης Μοίρας της Σπονδυλικής στήλης προκειμένου να μην επιδεινωθεί η νευρολογική κατάσταση και να βελτιωθεί ή δυνατόν .