Σύνδρομο απιοειδούς μυός

Τι ορίζεται ως σύνδρομο απιοειδούς μυός;

Ως σύνδρομο του απιοειδούς μυός ορίζεται η κατάσταση όπου το ισχιακό νεύρο έχει εγκλωβιστεί από τον απιοειδή μυ. Πρόκειται για μια σπάνια νευρομυϊκή διαταραχή, η οποία προκαλεί στον ασθενή έντονο πόνο.

O απιοειδής μυς είναι ένας επίπεδος μυς και εντοπίζεται στην περιοχή των γλουτών και βοηθά σε μεγάλο βαθμό την κίνηση του κάτω άκρου και τη σωστή μεταφορά του βάρους κατά τη βάδιση. Φυσιολογικά το ισχιακό νεύρο περνά δίπλα από τον απιοειδή μυ ή δια μέσω αυτού και καταλήγει στα δάκτυλα του ποδιού. Όμως, σε κάποιες περιπτώσεις παγιδεύεται από τον απιοειδή μυ, προκαλώντας στον ασθενή μούδιασμα και πόνο που εκτείνεται κατά μήκος του ποδιού.

 

Ποια είναι τα αίτια εμφάνισης του συνδρόμου;

Τα αίτια που προκαλούν το σύνδρομο του απιοειδούς μυός δεν έχουν καθοριστεί με ακρίβεια. Όμως, κάποια αίτια έχουν συνδεθεί στενά με την εμφάνιση του συνδρόμου. Πιο συγκεκριμένα, για την πρόκλησή του ευθύνονται:

• Επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί του ισχίου
• Έντονη αθλητική δραστηριότητα
• Εγκυμοσύνη
• Ανισοσκελία
• Μυϊκός σπασμός του απιοειδούς μυός
• Δυσλειτουργίες γειτονικών δομών

 

Ποιοι είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση του συνδρόμου του απιοειδούς μυός;

Το γυναικείο φύλο είναι πιο επιρρεπές στην εκδήλωση του συνδρόμου και συνήθως αφορά γυναίκες από 30 έως 50 ετών. Επίσης, εντοπίζεται συχνά σε αθλητές, των οποίων η αθλητική δραστηριότητα καταπονεί το ισχίο. Πιο συγκεκριμένα, εμφανίζεται σε δρομείς, ποδηλάτες, τενίστες κ.ά. Τέλος, το συγκεκριμένο σύνδρομο εμφανίζεται συχνά σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί στο παρελθόν σε κάποια αρθροπλαστική ισχίου.

 

Με ποια συμπτώματα εκδηλώνεται το σύνδρομο του απιοειδούς μυός;

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του συνδρόμου του απιοειδούς μυός είναι τα κάτωθι:

• Έντονος πόνος στον γλουτό
• Αίσθημα καύσου
• Μούδιασμα
• Μυρμήγκιασμα
• Εκδήλωση δυσκαμψίας στην άρθρωση του ισχίου
• Ισχιαλγία (πόνος κατά μήκος του ποδιού)

Τα παραπάνω συμπτώματα αρχικά εντοπίζονται στην περιοχή του γλουτού και στη συνέχεια μπορεί να επεκταθούν προς τον μηρό έως και τον άκρο πόδα. Επίσης, κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις, όπως το ανεβοκατέβασμα σκαλοπατιών, το παρατεταμένο κάθισμα για περισσότερο από 30 λεπτά ή η πολύωρη ορθοστασία, ενδέχεται να επιδεινώσουν τα συμπτώματα.

 

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση του συνδρόμου απιοειδούς μυός δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού τα συμπτώματά του μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με αυτά της ισχιαλγίας. Επίσης, δεν υπάρχει κάποια εξειδικευμένη κλινική δοκιμασία και η διάγνωση προκύπτει κυρίως δια του αποκλεισμού άλλων παθήσεων.

Σημαντικό ρόλο στη διάγνωση παίζει η λήψη του ιστορικού του ασθενούς και η καταγραφή των συμπτωμάτων. Τέλος, η διενέργεια απεικονιστικών εξετάσεων(αξονική/μαγνητική τομογραφία, υπέρηχος, ηλεκτρομυογράφημα) είναι απαραίτητη για την τελική διάγνωση.

 

Σύνδρομο απιοειδούς μυός & Θεραπεία

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων το σύνδρομο του απιοειδούς μυός αντιμετωπίζεται με συντηρητικά μέτρα. Η συντηρητική θεραπεία αποδίδει καρπούς και τα συμπτώματα υποχωρούν αμέσως μετά την εφαρμογή της. Ειδικότερα, η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει:

• Ανάπαυση του πάσχοντος μέλους
• Τροποποίηση δραστηριοτήτων(αποφεύγοντας αυτές που προκαλούν επιδείνωση των συμπτωμάτων)
• Παγοθεραπεία
• Χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ)
• Φυσικοθεραπεία
• Εγχύσεις κορτικοστεροειδών
• Εγχύσεις τοπικών αναισθητικών
• Χορήγηση αλλαντικής τοξίνης (botox)

Εάν τα συντηρητικά μέτρα δεν ανακουφίσουν τους ασθενείς από τα συμπτώματα, τότε η χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου είναι η μόνη λύση. Το σύνδρομο απιοειδούς μυός αντιμετωπίζεται με μεγάλη επιτυχία μέσω της αρθροσκόπησης ισχίου, μιας ελάχιστα επεμβατικής μεθόδου, καθώς και με ελάχιστα επεμβατική (MIS) ανοικτή προσπέλαση. Έτσι, το ισχιακό νεύρο απελευθερώνεται και ο ασθενής ανακουφίζεται οριστικά από τα ενοχλητικά συμπτώματα του συνδρόμου που υποβαθμίζουν την καθημερινότητά του.

Εάν εμφανίζετε έντονο πόνο στην περιοχή  του γλουτού, επικοινωνήστε άμεσα με τον Χειρουργό Ορθοπαιδικό- Τραυματιολόγο Νικόλαο Κωνσταντίνου. Ο ιατρός διαθέτει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση σπάνιων ορθοπαιδικών παθήσεων, σχεδιάζοντας κάθε φορά εξατομικευμένη θεραπεία βάσει των αναγκών του εκάστοτε ασθενούς.